Mucho frio, brrrrrr

Zo het rustdagje in Matanzas deed deze fietser goed. Ondanks de nog wat broze gesteldheid van maag etc. was ik reisvaardig/bereid. Er staan vandaag 100 km voor de wielen.Dus fiets optuigen, water en brood inkopen, en tegen het eenrichtingsverkeer op zoek naar de provinciale weg. Meewind, een fijn zonnetje en de eerste heuvels boden zich al gelijk aan. Na een half uurtje verlaat ik de laatste bebouwing en dient het binnen land zich aan. Op eens, ik schrik me wild, komt er een oudere man, volledig in groene legerkleding uitgerust, als de weerlicht aangesneld. Wat hebben we nu aan de fiets hangen? Alleen de mitrailleur ontbreekt. De man roept 'Americanos morde, boem, boem'. Ik stap af en vraag in steenkolen Spaans wat er hier loos is. Ik begrijp uit zijn woordenstroom dat hij een van de helden is die de Amerikanen een kopje kleiner heeft gemaakt bij de Varkensbaai.Als hij hoort dat ik Ollander ben, begint hij te ontdooien. Niets beter als die Ollanders en we zijn voor eeuwig vrienden. Met wijde armgebaren neemt hij afscheid.Het verkeer was rustig en iedereen houdt keurig rekening me je. De grootste ellende vormen de roetfiltervrije vrachtwagens, van Russische of Chinese makelij, die roetwolken uitkotsen waarvoor je in Nederland spontaan een milieuvergunning moet aanvragen. Remedie:hand voor de mond, adem 10 seconden inhouden en het leed is geleden. Een bewolkte dag. Niet echt verkeerd, maar bij Jovellanos om een uur of 1 komt er een dreigende donkere lucht snel op me af. Tijd dus voor een stop voor twee pans (broodjes) met de plaatselijke jambon (ham) en 1,5 liter water in de Panamerican.Een leuke ontmoeting gehad met Alex en zijn nichtje Yonicir die een handelsgeest ten toon spreiden waar Lenin ongetwijfeld de neus voor had opgehaald.Terwijl de regen gestaag doordrupte tijd genomen voor de foto's en het uitwisselen van adressen en zelfs e-mailadressen. Uiteindelijk de regenkleding aangetrokken en verder gefietst. Langs kilomterslange annanas- en bananenplantages, droge veegebieden en zo af en toe in het landschap een heuse flat. Ideaal onderkomen voor arbeiders en mensen die aan heropvoeding toe zijn (ik ken er wel een paar!).Met de wind in de rug ging het snel en kwam ik rond een uur of vier in Jaguey Grande uit. In een volkswijk was de stevig beveiligde casa van Bertha. Daar ontmoette ik Jim een Amerikaanse prof van de Michigan University die hier op familiebezoek was. Hij was namelijk half Cubaans en van hem kreeg ik veel relevante informatie over het Cubaanse systeem en de uitwerking op het leven van de Cubaan. Ondanks de weinig opbeurende verhalen. liet ik mij de visfilet heerlijk smaken. Tijdig in het mandje en morgen door naar Playa Giron.