Trinidad, el mejor (de mooiste) ..

Na een lekker nachtje kon de fiets + bepakking 100 m. verder naar de casa van de Big Man ... Twee echtparen runnen de casa. Onder hen een geweldige keukenprinses! Helaas weinig kennis van Engels en yo hable Espagnol pokito.Dus dan weet je het wel. Ehh. ohh, boekje er bij en handjes en voetjes laten wapperen. Ik neem me voor om een eventueel volgende reis naar Cuba het hablas Espagnol muy bien te verbeteren. Na het fameuze onbijt bij Jorge, rugtas om, Lonely Planet in de hand en op stap. Net een echte toerist.Eerst een kijkje bij de lokale slager. Coleur locale inderdaad. Een wat andere attitude in het omgaan met vlees. Zie de foto's. Nou snap ik waarom Montezuma een onverbiddelijke revenge heeft/krijgt. Toch nog maar geen vegetariër of veganist, al lijkt het op het eerste gezicht een aantrekkelijke optie. Na de slager, een bezoek aan Pepé, die me binnennode. Nou weet ik waar het varkentje gewassen wordt. Inderdaad 11 zwijnen op een kluutje op een achtertje in Trinidad stad. Not of all places toevallig een Werelderfgoedstd. Dat is even slikken voor ons Hollanders milieu-activisten met people, planet en profitgedachten. Snel alles vergeten hier wat je wist, weet of dacht te weten. Spontaan een deja vu-gevoel. Elk huisje in mijn geboortedorp had bijna wel een varkentje voor de slacht (anno 19verweg). De intensieve veehouderij in mijn gemeente zou hier zeer van smullen en elke bestuurder de bus injagen voor een excursie 'Hoe het ook kan'. Niks milieuvergunning, geen ammoniak-eisen en anti-stankfilters, laat me niet lachen. Wat warm en wat stinken. De nada. Pepé verontschuldigt zich dat hij nog niet aan opruimen van zijn cosy keukentje toegekomen was en hij eerlijk vertelde dat doing the dishes not zijn ding was. Hé, hé had ik natuurlijk al lang gezien dat Silly Bang al long time niet was gezien! Dus na de fotoshoot weer door. De plaatselijke chicas weer stijlvol kunnen ontlopen door een stukje proza (no gracias, El ciclismo es impotente - fietsen maakt impotent). Ik loop het beschermde Werelderfgoedgedeelte in en ik raak al snel onder de indruk van al die prachtige straatjes,met liefelijke kinderkopjes en daaraan prachtige huizen in de meest fantastische pasteltinten. Een mooi decor! Ambachtslieden werken aan de huizen, maken een grote waterput in een woning of zijn bezig met een wat groters restauratieproject. In Cuba kunnen ze alles maken schijnt. Kapotte videocamer: niet te repareren. Neem hem mee en ze maken hem werkend! Hoe. Technisch inzicht en steeds improviseren. Zelf onderdelen maken of andere geschikt maken. Bijzonder. Alles gaat rustig aan en er is alle tijd voor een praatje. Helaas ook hier de toeristenprullaria. Wel mooi bij elkaar. Leuk gesprek gevoerd met Alicia, kunstenares en in het bezit van een dochtertje net zo oud als die van mij.