Cienfuegos naar Trinidad, loco loco
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg pieter
13 Januari 2010 | Cuba, Trinidad
Het ontbijt dat Baby mij voorschotelde was geen stimulans om snel op gang te komen. Dat ging alle labbekakkest, al zeg ik het zelf. Bandjes oppompen, ketting smeren en tassen inpakken en opzadelen. Op den duur krijg je er handigheid in om kleding en andere spullen zo handig te verdelen dat je niet je hele tas moest leegkrauwen om iets te vinden. De weggeefspulletjes (zeep, pennen, ballonnen) slonken zienderogen. Tegen 10.00 uur stond ik gepakt en gezadeld en ready to go. De e-mailadressen uitwisselne, de drie kussen en weg was ik! Ik koos voor de alternatieve weg Pasacaballo, met aan de rechterkant die onooglijke nooit afgebouwde Russische kernreactor,waar een bypass me op de weg bracht richting Trinidad. Een straf stukje weg moet ik zeggen - het lijkt wel Zuid-Limburg- met de meest steile hellingen. Maar het uitzicht op de Caraibische zee en de baai van Cienfuegos. De provinciale weg naar de kust is van goede kwaliteit en daalt rustig af naar de zee. Ik glijd langs voorl veeteeltgebied met Hollandse koeien. Ossenwagen en vaqueros (cowboys) op hun kittige paarden rijden me tegemoet. Trotse mannen met hoeden en de machette aan de koppel. Geen rusie mee maken dus, maar nee, ze zijn ook alleraardigst en poseren braaf voor de fotograaf. De eerste stukjes meegebrachte zeep en de ballonnen vinden dankbaar aftrek bij de bewoners van de houten huisjes langs de weg. Een triviaal gevoel: arme mensen aan de ene kant en een rijke Westerling die denkt met stukjes zeep de armoe van die luitjes denkt op te lossen. Beter wat dan niets, zullen we maar denken. Ik kom twee fietsers tegen. We stoppen en wisselen wat gegevens uit. Het blijken een Canadees en een Engelsman te zijn. Zij komen vanuit Santago de Cuba richting het Westen en ze zijn nu twee weken onderweg.Het is warm en om het half uur stop ik voor de inname vn een halve liter water. Zo gaat dat sne. Zo rond 13.00 uur kom ik bij de zee uit en ik stop bij een veredelde strandtent voor een een blikje cola. De eigenaar van de tent wijst op zijn oude Minervafiets en stelt een 'cambio' voor. Ja, zo lust ik er nog wel één. Hij is zeer geinteresseerd in de techniek van de fiets. Hij vraagt zich hardop af wat zo'n fiets wel niet zou kosten. Ik hou me maar op de vlakte, want ik durf niet echt te melden dat hij een fiets van 1600 euro in zijn handen heeft. Een slordige 80 maandsalarissen van de gemiddelde Cubaan. Nee, dat ga ik hem (en anderen) dus niet vertellen. Hij vraagt waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ga. Zijn antwoord is duidelijk 'loco, loco'.Wie kom ter nu de Oceaan overvliegen om een slordige duiznend+ kilometers in Cuba te fietsen. Geen Cubaan die dat in zijn hoofd zal halen. De kustweg naar Trinidad is van een allerbelabberst onderhoudsniveau. Het is zwaar opletten geblazen om alle hobbels en kuilen te ontwijken. Op den duur wordt het een hele sport om de meest ideale lijn te vinden. Ik zie de stad Trinidad al van een eindje leggen, iets verderd in de heuvels. Het is nog een heel geklim om de stad te bereiken. Aan de linkernat vind je het bergje Tropes de Collantes, waarvan het plan is om dat eens een keertje te beklimmen. De casa van Jorge Rodriques aan de drukke toegangsstraat is snel gevonden. Echter, vandaag is er geen ruimte, morgen is er weer plek. Ik wordt, na de koffie en de allervriendelijkste kennismaking, gedirigeerd naar de casa van de buurman een kleine 50 meter verder.De fiets moet binnen, want ze zijn er als de dood voor dat die gejat wordt. Prima, dan zet ik hem wel op de kamer.Het diner geniet ik bij Jorge en na afloop kan ik geen boe of bah meer zeggen. Veel en lekker! De avond benut ik voor een wandelinetje door de stad. Ik kom niet erg ver, want op het eerste beste plein staat een geweldige reggatonband te spelen. Het dak gaat er af (als het er had opgezeten). Ik ben daar vermoedelijk de enige white man maar de seer is voortreffelijk. Cubanos met flessen Cola en rum, mixen, feesten en weer mixen. Dat zit hier wel goed. Na een paar biertjes donder ik bijna om van moeigheid, tijd dus voor het mandje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
