Cienfuegos, verder dan ver ...

Zeker niet goed uitgeslapen, want direct na het opstappen in Playa Giron de verkeerde weg ingeslagen. De weg liep wel keurig langs zee maar ging over in een wegeling voor 4x4 aangedreven voertuigen. 70 Kilometer hotsebotsenklotsen vond deze jongen iets teveel van het goede. Dus verlies nemen, rechtsomkeert en die valse rothond nog net een schopje kunnen verkopen.Lekker weer, een prima zonnetje dat na enige tijd verraderlijk begon te prikken. Insmeren en zonneklep op. De ravitavillering was niet goed geslaagd als gevolg van balansactiviteiten van de lokale Panamerican. Dus alleen een bidon water mee en een stuk of zeven muslireepjes Ik kwam er snel achter dat dit inkoopbeleid me ging opbreken. Windkracht vier op de kop en de hete sol; dat werd harken, vocht innemen en energie tanken. De eerste dorpjes (Bermajas en Horquitas) brachten niet de verlossing. Vanwege de krimp waren de voorzieningen op de bon. Een redelijk eentonig landschap, oeras met riet leidde me uiteindelijk uit het schiereiland van Zapata. Daarna volgden de rijke landbouwgebieden afgewisseld met veeteelt.Na een kilometer of 40 kwam de eerste manna, in Yaguaramosde vorm van een Pizza de Quese in een luguber tentje. Maar ja, als de nood hoog is, zijn alle wapens geoorloofd.En de pitstop bij het benzinestation leidde tot aanvulling van de watervoorraad met 3 liter (weiliswaar) lauw water. Dat gaf deze mensch weer rust en de rest van de trip was maar tikken. Minder leuk was dat de route langs de snelweg voerde. Niet dat het druk was, maar tsjaa het idee. Een kleine bypass bracht me bij een liefelijke enclave, in een vallei was daar het dorp Abreus. Werkelijk een plaatje en heel welvarend met plenty winkeltjes etc.Het plaatselijke teras bij het motel bood een blikje Tucola met drie heerlijke koeken.De vaqueros te paard waren paraat en deden om half vier gewoon maar de Havana Club. Het laatste stukje naar de snelweg was heftig met wat aardige klimmetjes. Eenmaal op de snelweg terug, met wind in de rug en licht afdalend ging de versnelling op de grote plaat in drie kwartier afgelegd. Cienfuegos bleek echt wel groter te zijn dan wat ik de laatste dagen gewend was. De routebeschrijving van Lorenzo was meesterlijk en deze voerde me direct naar de plaatselijke prado. Daar aan de zijstraat kwam, na twee keer de weg vragen, eigenaar Yosvany op me aflopen, die natuurlijk vreesde dat ik de verkeerde casa binnengeloodst zou worden Niet zo vreemd hoor want Abenida 58 bood drie casas particular op een rij! Daar stond ook zijn lieftallige echtgenote Baby (Barbara) op me te wachten. Na een lekkere espresso wachtte de verfrissende douche. Deze keer een gedeelde badkamer, maar de andere casa was niet bezet zodat ik het rijk alleen had.Ik besloot hier een dagje te blijven. De stad leek me wel interessant en er was op 17 km. afstand ook een strandje. Dus na al dat geros op de fiets tijd om tot jezelf te komen.