Santa Clara, bolwerk van de revolte

09.00 uur, stralende zon en een gat in de dag geslapen. Een oudoom van Mieke had zeker vertwijfeld geroepen 'Kom d'r uit, de dag is bijna om'. Een lekkere frisse douche en het weelderige ontbijt van Carmen stond smaakvol op me te wachten. Hoewel melk schaars was en zwaar op de bon, zagen de casa-eigenaren toch steeds kans een lekkerecafé con leche te serveren. Of het nou koeie, geite of schapemelk was, het kon me niet schelen. Een koffie verkeerd op de vroege ochtend is niet te versmaden. Carmen stond met een (van zichzelf)overtuigde grijns op het gelaat naar de bekende weg te vragen terwijl ze het antwoord al zelf gaf 'Bueno? Bueno? Si Si!' Ik hoefde daar niets aan toe of af te doen en sprak mijn waardering uit door een duim omhoog. Dat kon mijn gebrek aan kennis van de edele Spaanse taal enigszins maskeren. Om 10.00 uur was het zover. Santa Clara here I come. De route was uitgestippeld. De aqua sin gas ingeladen. De batterijen van de Nikon op volle sterkte en Che zat/stond/lag op mij te wachten. De boekhandels verrastten mij: ze waren saai en eenvormig! Veel revolutionaire lectuur, veel Spaanstalige proza en bladmuziek en heel weinig literatuur. Zelfs Hemingway's 'Old man and the sea' ontbrak. En geïllustreerde boeken en tijdschriften ontbraken geheel. Gat in de markt dus voor Reed Elsevier! Op het gemakje naar een van de belangrijkste wapenfeiten van Che gestruind: de ontspoorde treinwagons. Immers de victory startte in Santa Clara waar Che en zijn rebellenleger, net behulp van bulldozer, de rails onklaar maakte waardoor de gepantserde trein 'Tren Blindado' volgeladen met Batista-soldaten, wapens en munitie, de doorgang versperd werd. Het 'plaatje' was uitgebeeld en ingekleurd met veel gevoel voor symboliek en dramatiek. Bussen voerden toeristen aan. Kwartiertje kijken en dan weer door. Vervolgens terug door de levendige hoofdstraat, de Calle Independencia, een stukje wandelen naar de Plaza de la Revolucionair, waar het standbeeld en mausoleum van Che zich bevinden. Maar eerst een heerlijk broodje worst gegeten en die weggespoeld met een paar Batido's, een ijskoude godendrank van volle melk met mango, suiker en geschaafd ijs. Geserveerd in glazen. Leegdrinken, inleveren en het glas wordt weer schoongemaakt. Het mausoleum van Che, waar hij zelf met 16 companeros in 1997 is begraven, is indrukwekkend. Een staaltje heldenverering.Net als het aanpalende museumpje waarin vaal persoonlijke spullen van Commandante Che ten toon zijn gesteld. Uit zijn kindertijd, studietijd en revolutionaire periode. Vandaag ook wer leuke ontmoetingen gehad. Met Alex, die samen met zijn oude vader op de bus wachtte in het troosteloze station, Een dapper man die zijn afkeer voor El Jeffe en het staatsbestel niet onder stoelen of banken stak. En met Jorge die, ondanks zijn gebroken been, druk in de weer was met het maken van carters voor Russische auto's. De eerste mens in Cuba die mij met zijn eigen camera op de foto zette. En Marie-Louise niet te vergeten,de goedlachse verkoopster van ???, want haar groenteschappen waren leeg op een paar bossen uien na. Op het prachtige hoofdplein Parque Vidal was het prima uitrusten in het weldadige zonnetje. Arramando kwam naast me zitten. Een insectoloog uit Santiago de Cuba die hier was voor studie en lezingen. Een prettig gesprek maar uiteindelijk kwam de aap uit de mouw.Hij vertelde dat hij krap bij kas zat en zijn gezin met moeite kon onderhouden. Hij vroeg of ik van hem een CD met Salsa-muziek wilde kopen. Ik had medelijden met hem en zo verwisselde de CD voor 5 CUC van eigenaar. Carmen trakteerde me op heerlijk klaargemaakt rundvlees. Buen?, bueno? Si, si. De avond was er voor de muze. Eerst een concert van conservatoriumstudenten in de majestueuze Teatro La Caridad. En vervolgens het encore in de aangrenzende Casa de la Trova,waar vijf muzikanten op leeftijd de sterren van de hemel speelden. Middernacht tijd voor de kooi. Morgen bestemming Colon, de karavaan wacht op niemand!